آن لحظه که از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 24
1. آن لحظه که در میان خون خفت
آهسته بزیر لب همی گفت
شاعری گفت از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 25
1. شاعری گفت که در راه حجاز
بودم از شوق حرم در تک و تاز
به ایرانیان از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 26
1. به ایرانیان روس بیداد کرد
گمانش که ایران تهی شد ز مرد
چو پیمان شکن از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 27
1. چو پیمان شکن یار همسایه دید
کسی را به او نیست گفت و شنید
چو روس این از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 28
1. چو روس این سخن گفت با انگلیس
بگفتش هلا زود پیمان نویس
سپس بهر تاراج از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 29
1. سپس بهر تاراج این تاج و تخت
نشستند و پیمان به بستند سخت
چو همراز شد از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 30
1. چو همراز شد روس با انگلیس
همانند خالیگر و کاسه لیس
ندیدی مگر از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 31
1. ندیدی مگر کاندرین سال شوم
که آتش فرو زد بهر مرز و بوم
چه خوش گفت از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 32
1. چه خوش گفت با پور خود پهلوان
چو دیدش هم آغوش شیر ژیان
کجا شد فریدون از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 33
1. کجا شد فریدون زرین کلاه
کجا شد منوچهر گیتی پناه