ای طرازنده از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 12
1. ای طرازنده اساس خرد
که خرد رنگ هستی از تو برد
ای مجیر السلطنه از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 13
1. ای مجیر السلطنه ای جان پاک
ای مقامت برتر از این آب و خاک
خداوندان از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 14
1. خداوندان دانش را بشارت
که از گردون بخاک آمد اشارت
زمین گرد است از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 15
1. زمین گرد است مانند گلوله
نیوتن کرده واضح این مقوله
این چه . . . از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 16
1. این چه . . . الملک بود ای نور چشم
که نباشد در کلاهش هیچ پشم
آن شنیدم که از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 17
1. آن شنیدم که روبهی عیار
با بزی شد درون صحرا یار
آفریننده از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 18
1. آفریننده شفا و مرض
آنکه او جوهر آفرید و عرض
آن شنیدم که از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 19
1. آن شنیدم که گفت پشه به کیک
بامدادان پس از سلام علیک
بنام ایزدان از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 20
1. بنام ایزدان امشاسپندان
کز ایشان دیو و اهریمن به زندان
ای تازه عروس از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 21
1. ای تازه عروس مهربانم
وصل تو حیات جاودانم
بشنو از من از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 22
1. بشنو از من داستان مختصر
رو در آن مجلس بیفکن یک نظر
کسی بر حکم از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 23
1. کسی بر حکم بین الناس بگزین
که گویندت نیایی خوبتر زین