ای طرازنده اساس خرد از ادیب فراهانی مثنوی 12
1. ای طرازنده اساس خرد
که خرد رنگ هستی از تو برد
ای مجیر السلطنه ای جان پاک از ادیب فراهانی مثنوی 13
1. ای مجیر السلطنه ای جان پاک
ای مقامت برتر از این آب و خاک
خداوندان دانش را بشارت از ادیب فراهانی مثنوی 14
1. خداوندان دانش را بشارت
که از گردون بخاک آمد اشارت
زمین گرد است مانند گلوله از ادیب فراهانی مثنوی 15
1. زمین گرد است مانند گلوله
نیوتن کرده واضح این مقوله
این چه . . . الملک بود ای نور چشم از ادیب فراهانی مثنوی 16
1. این چه . . . الملک بود ای نور چشم
که نباشد در کلاهش هیچ پشم
آن شنیدم که روبهی عیار از ادیب فراهانی مثنوی 17
1. آن شنیدم که روبهی عیار
با بزی شد درون صحرا یار
آفریننده شفا و مرض از ادیب فراهانی مثنوی 18
1. آفریننده شفا و مرض
آنکه او جوهر آفرید و عرض
آن شنیدم که گفت پشه به کیک از ادیب فراهانی مثنوی 19
1. آن شنیدم که گفت پشه به کیک
بامدادان پس از سلام علیک
بنام ایزدان امشاسپندان از ادیب فراهانی مثنوی 20
1. بنام ایزدان امشاسپندان
کز ایشان دیو و اهریمن به زندان
ای تازه عروس مهربانم از ادیب فراهانی مثنوی 21
1. ای تازه عروس مهربانم
وصل تو حیات جاودانم
بشنو از من داستان مختصر از ادیب فراهانی مثنوی 22
1. بشنو از من داستان مختصر
رو در آن مجلس بیفکن یک نظر
کسی بر حکم بین الناس بگزین از ادیب فراهانی مثنوی 23
1. کسی بر حکم بین الناس بگزین
که گویندت نیایی خوبتر زین