دلم چون بر سر زلف تو جان بست از ظهیر فاریابی غزل 1
1. دلم چون بر سر زلف تو جان بست
برو عشقت در هر دو جهان بست
یار میخواره من دی قدحی باده از ظهیر فاریابی غزل 2
1. یار میخواره من دی قدحی باده به دست
با حریفان ز خرابات برون آمد مست
ز من چندان که می خواهی وفا از ظهیر فاریابی غزل 3
1. ز من چندان که می خواهی وفا هست
از این معنی بگو یک جو تو را هست؟
ای به عیدی دلم به روی تو شاد از ظهیر فاریابی غزل 4
1. ای به عیدی دلم به روی تو شاد
عید را روی تو مبارک باد
گر گل رخسار تو عزم گلستان از ظهیر فاریابی غزل 5
1. گر گل رخسار تو عزم گلستان کند
گل به تماشای او روی به بستان کند
باز بر جانم فراقت پادشاهی از ظهیر فاریابی غزل 6
1. باز بر جانم فراقت پادشاهی می‌کند
وآنچ در عالم‌کشی کرد از تباهی می‌کند
ای همایون نظر،از من نظری از ظهیر فاریابی غزل 7
1. ای همایون نظر،از من نظری باز مگیر
طوطیم در قفص از من شکری باز مگیر
من که هرشب با خیالت دیده از ظهیر فاریابی غزل 8
1. من که هرشب با خیالت دیده در خون می‌کشم
حاش لله! بار عشق دیگران را چون می‌کشم؟
گر سر کیسه وفا بندی از ظهیر فاریابی غزل 9
1. گر سر کیسه وفا بندی
در دُرج سخن چرا بندی؟
بگذشت ماه روزه به خیر و از ظهیر فاریابی غزل 10
1. بگذشت ماه روزه به خیر و مبارکی
پر کن قدح ز باده گلرنگ راوکی