ترکیبات ظهیر فاریابی

1 خیز ای نگار جشن خزان را بسازکار ما را بس است صورت روی تو نو بهار

2 در پیش لاله و گل رخسار عارضت منسوخ شد حدیث گلستان و لاله زار

3 داری بنفشه بر طرف چشمه حیات سهل است اگر بنفشه بروید به جویبار

4 عهد شکوفه گرچه فراموش کم شود ما را از او بود رخ زیبات یادگار

1 دوش چون زلف شب به شانه زدند رقم کفر بر زمانه زدند

2 ماه را در چهار بالش چرخ نوبت ملک پنج گانه زدند

3 هر خدنگی که از مسیر شهاب راست کردند بر نشانه زدند

4 از پی جدی کرکسان فلک پر برین سبز آشیانه زدند

1 ای گشته تیر عشق غمت را نشانه جان وی گشته از وصال لبت جاودانه جان

2 دارد سرای عشق تو جانا هزار در کو را بود به وصف نخست آستانه جان

3 زان جان یگانه ام که تو را بخشمی اگر بودی مرین شکسته دلم را دوگانه جان

4 گویی بهای بوسه من هست جان و هست مقصودت آن که تا ببری بی بهانه جان

1 عشق چون دل سوی جانان می کشد عقل را در زیر فرمان می کشد

2 شرح نتوان داد اندر عمرها آنچه جان از جور جانان می کشد

3 تا کشید از خط مشکین گرد ماه دل قلم بر صفحه جان می کشد

4 چرخ بر دوش از مه نو،غاشیه از بن سیّ و دو دندان می کشد