غزلیات وحدت کرمانشاهی

1 از عشق خدا گر به سرت شور و نواست از حق بنما طلب دلت هرچه که خواست

2 با دیده حق‌بین بنگر خوبان را رخسار نکو آینه صنع خداست

1 بی کسب کمال نقص زایل نشود الطاف خدا شامل کاهل نشود

2 مقسوم بود رزق ولیکن وحدت بی کوشش و بی تلاش حاصل نشود

1 هرچند که ذات حق نهان است ز دید در خویش خدای خویش را بتوان دید

2 گر خانه دل تهی شود از اغیار منزلگه یار می‌شود بی تردید

1 یکتا و مقدس است خلاق ودود از فیض وجود اوست امکان موجود

2 او واحد مطلق است و در ساحت او کفر است اگر کنیم اظهار وجود

1 از آنچه پسند نیست خودداری کن با صدق و خلوص خلق را یاری کن

2 خواهی که نبینی ز کسان جز نیکی با نیک و بد خلق نکوکاری کن

1 از علم و کمال بهره‌برداری کن با صدق و خلوص خلق را یاری کن

2 تا بتوانی دلی مرنجان هرگز زنهار حذر ز مردم‌آزاری کن

1 ذات احدیت است از دیده نهان لیکن نبود ز چشم حق‌بین پنهان

2 او واحد و فرد و لامکان است و قدیر در قبضه قدرتش بود کون و مکان

1 گر طالب مطلوب به هر آیینی شرط است که در طلب ز پا ننشینی

2 بگذار ز سر غرور و خودبینی را خواهی اگر ای دوست خدا را بینی

1 به صدق گفته‌ام هر دل گواه است که دل‌ها را به سوی دوست راه است

2 به هر سو رو نمایی دوست آن سوست جز او را گر ببینی اشتباه است

1 تو را داده است یزدان عقل و پندار که بگشایی گر افتد عقده در کار

2 نخواهی گر شوی آزرده خاطر دلی را هیچگه از خود میازار