معمیات در دیوان اشعار واعظ قزوینی

1 شد وقت کوچ کوچ، بنال ای دل حزین شد عمر پوچ، پوچ بکش آه بعد از این

1 جان سوخت، چو آمد سخن لعل تو بر لب دل رفت، چو دیدیم رخ ماه تو درشب

1 منفعل نرگس از نگاهت شد گل خجل پیش روی ماهت شد

1 آید به سخن چو یار در محفل ما روی سخنش نیست نگر با دل ما

1 برو کمان ما را هر دیده نیست قابل ابروی یار را من، دیده بدیده دل