باب اول - فصل دوم در سعادت نامه شیخ محمود شبستری

1 وحدت تو ز کثرت اشیا هست مانند هستیت پیدا

2 جزوهای جهان زکوه و ز کاه همه در «لا اِلاه الاّ اللّه»

3 «قل هواللّه» گفت با تو احد باز «اللّه» گفت فرد و «صمد»

4 آنکه از کس نزاد و نی زاید زو کسی، مثل او کجا شاید

1 لفظ قرآن و معنی برهان قول «لو کان فیهما» را دان

2 یعنی از کثرت الاهستی آسمان و زمین تباهستی

3 دو کس ار متفق شوند به رای بود از عجز و کی شوند خدای

4 ورنه چون این از آن جدا باشد آنکه غالب بود خدا باشد

1 با وجود تو خود کدام وجود کس عدم را نهاد نام وجود

2 ظاهر و باطن، اوّل و آخر تو و غیری نه در میان ظاهر

3 بودِ هر بود با تو نابود است وین چنین بوده است تا بوده​ست

4 هستی نیست با تو هستی نیست نیستی هست تا تو هستی، نیست

1 صانعی کوزه​ای ز برف بساخت کرد پر آب و اندر آب انداخت

2 کوزۀ برف ناگه ازتب و تاب آب گشت و برآمد آب به آب

3 چیست اندر مَثَل همه عالم عدمی در میان بحر عدم

4 هرچه را پیش و پس عدم باشد بود و نابود او بهم باشد

1 وحدتش نیست از قبیل شمار برتر آمد ز اندک و بسیار

2 عدمی دان تعیّن اشیا نیست از نیست شد به نیست جدا

3 جایز است امتیاز در اَعْدام وی نه فرد است در حقیقت و نام

4 نیستی​ها به نیستی ممتاز هرمحالی شده محل جواز

1 امر نسبی است کثرت موجود صد هزاران شهود و یک مشهود

2 تا شود کشف بر تو «خلق جدید» باز دان سر «قرب حبل ورید»

3 «هو فی شأن» همیشه حق را دان خلق را «کل من علیها فان»

4 نیست، هر دم به هست هست نمود هست خود آنچنانکه هست نبود

1 صورت وحدت از جهان مثال نقطه​ای بست نقش بند خیال

2 نقطه مانند شعله عکس انداخت وهمش از دور صورتی برساخت

3 باز چون دایره مجسم شد کرۀ شکل چرخ اعظم شد

4 عکس​ها چون زو هم درهم شد نقش هژده هزار عالم شد

1 مدتی من ز عمر خویش مدید صرف کردم به دانش توحید

2 در سفرها به مصر و شام و حجاز کردم ای دوست روز و شب تک و تاز

3 سال و مه همچو دهر می​گشتم ده ده و شهر شهر می​گشتم

4 گاهی از مه چراغ می​کردم گاه دود چراغ می​خوردم

1 سخن شیخ محی ملت و دین چون نکرد این دل مرا تسکین

2 راستی دیدم آن سخن همه خوب لیک می​داشت نوعی از آشوب

3 سر این حال را من از استاد باز پرسیدم او جوابم داد

4 سعی شیخ اندر آن فتاد مگر که نویسد هر آنچه دید نظر

1 دیدن وگفتن و نوشتن حال همچو علم است و قدرت و افعال

2 هر یکی زان بر آن دگر افزون نشود هیچگونه دیگرگون

3 آنچه بیند نظر به یک دم حال ننویسد قلم به پنجه سال

4 باز نتوان نوشت در یک دم آنچه آید به سالها ز قدم