الباب الثانی: فی الکلام ذکر کلام الملک العلّام یسهل المرام در حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی
1 سرِّ قرآن قران نکو داند زو شنو زانکه خود همو داند
2 چون نباشد ز محرمان بنهفت سرِّ قرآن زبان چه داند گفت
3 کی بنشناخت جز به دیدهٔ جان حرف پیمای را ز قرآن خوان
4 من نگویم اگرچه عثمانی که تو قرآن همی نکو دانی
قال‌الله تعالی قل لئن اجتمعت‌الانس والجن علی ان یأتوا به مثل هذاالقرآن لایأتون به مثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیراً، و قال عزّ من قائل. ولاحبة فی ظلمات‌الارض ولا رطب ولا یابس الّا فی کتاب مبین، و قال النبی علیه‌السلام: القرآن غنی لافقر بعده و لاغنی دونه، و قال علیه‌السلام: القرآن هوالدواء من کل دواء الّا الموت. و قال ایضا: اهل القرآن هم اهل‌الله و خاصته، و قال ایضا صلوات‌الله وسلامه علیه اصدق الحدیث کتاب‌الله، و قال احمدبن حنبل: القرآن کلام‌الله غیر مخلوق و من قال مخلوق فهو کافربالله العظیم. ,
2 سخنش را ز بس لطافت و ظرف صدمت صوت نی و زحمت حرف
3 صفتش را حدوث کی سنجد سخنش در حروف کی گنجد
4 وهم حیران ز شکل صورتهاش عقل واله ز سِرّ سورتهاش