کتاب الروایات و المصائب صامت بروجردی

1 از سموم ظلم اعوان یزید چون خزان بر گلشن یاسین رسید

2 سبز خطان را ز پیکان هلاک شد بدن چون پرده گل چاکچاک

3 کربلا گردید چون خاک تتار از خط مشگین خوبان مشکبار

4 هر کف خاکش بسان مادری در بغل بگرفته جسم بی‌سری

1 چون سر مهر افسر سبط رسول ساخت اندر دیر نصرانی نزول

2 کرد در آن شب ز راه احترام راهب اندر خدمت آن سر قیام

3 شست شو بنمود او را از وفا بر سر سجاده خود داد جا

4 چشم گریان با دو زانوی ادب نزد راس خسرو ملک عرب

1 گفت راوی در تمام عالمین چون خلافت شد مسلم بر حسین

2 بود در موصل کی دانا طبیب با یزید بن معاویه حبیب

3 نی همین در خدمتش کردی قیام بلکه می‌‌دانست آن سگ را امام

4 گفت با وی مومنی از شیعیان بگذر از این راه باطل ای فلان

1 کرد رحلت چون به حکم دادگر مادر نیک اختر خیرالبشر

2 پی پرستار و دل افکار و الیم بود آن در گردان قیمت یتیم

3 جستجو کردند در حی عرب دایه از بهر رسول الله طلب

4 کرد در آخر ز نیکو گوهری کوکب بخت حلیمه یاوری

1 دوش کردم خالی از اغیار و یار گوشه‌ای را در تفکر اختیار

2 شد سفر وهم را چابک عنان ساخت اندر وادی عبرت مکان

3 عرصه‌ای دیدم وسیع و هولناک رهروان بسیار اندر وی هلاک

4 همچو من افتاده در هر گوشه‌ای نیمره وامانده پی توشه‌ای

1 در کرب و بلای حسین بی‌یار چون گشت غریب و بی‌مددکار

2 بگرفت به کف علی اکبر در دم پی یار پدر سر

3 لیلای ستمکش جگر خون از خیمه خود دوید بیرون

4 بوسید رکاب توسنش را بگرفت دو دست دامنش را