قصاید صامت بروجردی

1 ای سروری که مدح سرایی برای تو کرده به آیه آیه قرآن خدای تو

2 باشد معین دفتر آزادی سقر روز حساب دفتر مدح و ثنای تو

3 کار نبی ز مهر نبوت گرفت سر از دست قدرت تو و از نقش پای تو

4 تا روز رستخیز نخواهد شدن تمام توصیف زور و پنجه خیبر گشای تو

1 شادی و غم باز توام در جهان برپاستی چیست این شادی که سوک غم از برپاستی

2 شش جهت خندان و گریان نه فلک محزون و شاد رنج و راحت آشکار از اسفل و اعلاستی

3 این بهار شادمانی از خزان دارد نشان آب و آتش جمع پنداری به هم یک جاستی

4 در تفکر هر چه عاقل اندرین صحرا بود در تحریر هر چه مجنون اندرین بیداستی

1 خواهی اگر مس تن خود کیمیا کنی غواص وار دریم دریا شنا کنی

2 باید علی الدوام به گلزار زندگی چون عندلیب منقبت مرتضی کنی

3 صغرای این مقدمه شد چیده دررالست تکلیف این نتیجه تو باید ادا کنی

4 کبرای وی به عالم امکان کند بروز گر غوص در معانی قالوا بلی کنی

1 تو را چون جمع شد امروز اسباب توانایی چرا غافل از اوضاع پریشانی فردایی

2 جهان و استراحت صحبت سنگ و سبو باشد چرا بر شیشه عفلت فکندن سنگ دانایی

3 جهان چو خانه زنبور پرنیشست و نوش وی تو گویی معدن قندست یادکان حلوایی

4 به غر قاب فنا افتاده و بازیچه پنداری به گرداب هلاکت اندرو گرم تماشایی