شاهنشهی که پوشید پیرایه از صامت بروجردی قصیده 24
1. شاهنشهی که پوشید پیرایه از وجودش
بر قدخود ز هستی کونین و هر چه بودش
جهان را دایه دان و خلایق از صامت بروجردی قصیده 25
1. جهان را دایه دان و خلایق جمله طفلانش
که جای شیر باشد دائماً پر زهر پستانش
پس بدل شبها فروزم شعله از صامت بروجردی قصیده 26
1. پس بدل شبها فروزم شعله از اد وصال
شد شبستان ضمیرم روشن از شمع خیال
نوبهار است و رسد بر شامه از صامت بروجردی قصیده 27
1. نوبهار است و رسد بر شامه از گلشن شمیم
گشته اموات نبات احیا ز تاثیر نسیم
بتا بیا می گلگون ز نو از صامت بروجردی قصیده 28
1. بتا بیا می گلگون ز نو به ساغر کن
مشام مجلسیان را دمی معطر کن
یا علی افتاد از نوبر از صامت بروجردی قصیده 29
1. یا علی افتاد از نوبر سرم سودای تو
شد مصور باز در دل صورت زیبای او
ای سروری که مدح سرایی از صامت بروجردی قصیده 30
1. ای سروری که مدح سرایی برای تو
کرده به آیه آیه قرآن خدای تو
شادی و غم باز توام در از صامت بروجردی قصیده 31
1. شادی و غم باز توام در جهان برپاستی
چیست این شادی که سوک غم از برپاستی
خواهی اگر مس تن خود کیمیا از صامت بروجردی قصیده 32
1. خواهی اگر مس تن خود کیمیا کنی
غواص وار دریم دریا شنا کنی
تو را چون جمع شد امروز از صامت بروجردی قصیده 33
1. تو را چون جمع شد امروز اسباب توانایی
چرا غافل از اوضاع پریشانی فردایی