قصاید صامت بروجردی

1 هر دم خدنک آفت صیاد روزگار شیر ارژینی ز بیشه شیران کند شکار

2 این بختی مهیب چو شد مست وروم گرفت اندر کف کسی نگذارددگر مهار

3 مغرور کیف عشرت جام جهان مشو کاین باده همچو زهر مذابست ناگوار

4 زنهار تن به نعمت دنیا مکن سمین کز بعد مرک طعمه مور است و رزق مار

1 چند ز شهوت زنی به پیکر آذر سوزی از این آتش مکرر پیکر

2 هستی روان بگرد حشمت پویان گیری شبها عروس غفلت در بر

3 گاه در این وسوسه که باشی سلطان گاه در این روزها که گیری کشور

4 داشت اگر زندگی ثبات نبی را «انک میت» نمی‌سرودی داور

1 باید ای خامه بپرداخت ز نو دفتر دیگر تا بسر بر نهم از مدح علی افسر دیگر

2 حجت بالغه ایزد منان که بکبهان نیست اثنی عشری را به جز او سرور دیگر

3 اذن واعیه حق وصی احمد مکی که نبدختم رسل را به جز او یاور دیگر

4 شوهر دختر پیغمبر خاتم که به عالم بهر این زوجه و آن زوج نبد همسر دیگر

1 شاهنشهی که پوشید پیرایه از وجودش بر قدخود ز هستی کونین و هر چه بودش

2 حزب اللهی که آمد اندر سپهر تعظیم چرخ فلک خیامش خیل ملک جنودش

3 باب الله کهی باشد جبریل را در او راه هم باعث هبوطش هم مایه صعودش

4 ثار اللهی که چون زد بر سر گل شهادت خود خونبهای خونش شد خالق و دودش

1 جهان را دایه دان و خلایق جمله طفلانش که جای شیر باشد دائماً پر زهر پستانش

2 خوش آید دامن و آغوش مادر طفل را لیکن مکن جا اندر آغوش و ز کف بگذارد دامانش

3 نهد چون بر لبت لبت را جهان از بهر بوسید تو زیر چشم بنگر جانب تیزی دندانش

4 عجب بزمی‌ست راحت‌بخش و روح‌افزا و غم‌فرسا ندانم تا چه می ساقی کند در جام مستانش

1 پس بدل شبها فروزم شعله از اد وصال شد شبستان ضمیرم روشن از شمع خیال

2 رده فانوس طبعم شد بر پروانه‌ها فکر بکرم بسکه همچون شمع دارم اشتغال

3 پس به گردون تیر آهم زد شبیخون نی عجیب چون شهاب از سیر طاهر را بسوزد پر و بال

4 نی نی از تنگی سینه راه آهم بسته شد یوسف غم راست زین زندان برون رفتن محال

1 نوبهار است و رسد بر شامه از گلشن شمیم گشته اموات نبات احیا ز تاثیر نسیم

2 قامت گیتی ز نو تشریف یحیی‌الارض یافت همچنان از روح یابد زندگی عظم رمیم

3 گشت قمری را به شاخ سرو در بستان مقام عندلیب آمد به گلشن گشت در گلشن مقیم

4 مقری بلبل قرائت کرد از اوراق گل از پی نعت محمد(ص) آیه خلق عظیم

1 بتا بیا می گلگون ز نو به ساغر کن مشام مجلسیان را دمی معطر کن

2 فسرده گشت دماغم برای راحت روح بیار ساغر سرشار کام جان تر کن

3 دلم ز موعظه شیخ شد قرین ملال برای مسئله عشق جا به منبر کن

4 به آستانه معشوق اگر بخواهی بار به عجز رو به سوی آستان حیدر کن

1 یا علی افتاد از نوبر سرم سودای تو شد مصور باز در دل صورت زیبای او

2 با خیابان جنان بس فرقها دارد دلم کاندر آن طوبی بود در این قدر عنای تو

3 می‌شود نفی لیاقت سد راه دیدگان ورنه می‌گفتم که می‌باشد به چشمم پای تو

4 بود بر روی تراب ای بوتراب اما نبود چون سر بال ملک پای فلک پویای تو