مسمطات در دیوان اشعار صفای اصفهانی

1 نیم شب از بام دل اول و بانگ خروس از گلوی مرغ عشق زد ملک العرش کوس

2 کرد بعرش وجود خسرو وحدت جلوس غیبت شمس سما از فلک آبنوس

3 گشت سوید ای دل مطلع شمس الشموس در دل ظلمت دمید از دل من آفتاب

4 آمد مست شراب آن پسر نوش لب بر سر طالب فکند سایه بوقت طلب

1 برخاست به آیین کهن مرغ شب آویز ای ترک ختاخیز بطبع طرب انگیز

2 بر بند طرب را زین بر توسن شبدیز کن جام جم از گوهر می مخزن پرویز

3 ای خط تو پاکیزه تر از سبزه نوخیز بر سبزه نوخیز که شد باغچه مینو

4 بنهاد بسر گلبن نو اختر جمشید تابید ز گل بر فلک باغچه ناهید

1 از شاخ سرو و مرغ سحرخیز زد صفیر برخیز من غلام تو ای ترک بی‌نظیر

2 سلطان سرخ گل زد زنگارگون سریر ای لاله تو رهزن و مشک تو دستگیر

3 با گونه چو لاله بیاور شراب پیر در پای گل که عالم فرتوت شد جوان

4 شد روزگار تازه و خرداد ماه شد گیتی به دیده دی و بهمن سیاه شد

1 شد وقت آنکه باز بانوار یاسمین پهلو بفر سینه سینا زند زمین

2 چون وادی طوی شد بستان و کرد هین موسی گل برون ید بیضا ز آستین

3 گل را بماء قبطی ممزوج کرد طین زد چون شبان سرخ سر از طور شاخسار

4 خاک سیه شد از گل سوری شقیق رنگ چون آبگینه شد ز صفای شقیق سنگ

1 صبح عیان گشت باز خلق بخواب اندرون سر ز خمار شراب برده بجیب سکون

2 مرغ صراحی ز حلق در دل بط ریخت خون از دل بط خون مرغ باید خوردن کنون

3 قومو اضاق المجال یا ایها النائمون هبوا طال الرقود یا معشرا الراقدین

4 ساقی تا ماه من روی نشسته ز خواب گیر بکف ماه نو ریز درو آفتاب

1 بریز ماه من ای آفتاب آفاقی ز خط جام جم دل شراب اشراقی

2 بیار ساقی ای فیض اقدست ساقی ازان رحیق که بخشد بزهر تریاقی

3 مرا که فانی عشقم ز باده باقی بدار باقی یعنی ز خویش کن فانی

4 بیا که سنگ شد از سرخ گل بسان شقیق بیار باده ببوی گلاب و رنگ عقیق