مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 مرا از شریعت بود سرفرازی تو دایم چراغ طبیعت فروزی

2 بسوزی اگر با شریعت نسازی و گر با طبیعت بسازی بسوزی

1 نادانی تو بر دوگونه بینم ای آنکه تو نادان خاندانی

2 نادان تری از هر که هست نادان و آنگاه ندانی که می ندانی

1 گر از مشک جوانی دور ماندم دلم خو کرد با کافور پیری

2 ستایش از جوانی بر من اکنون کزو شد عارضم پر نور پیری

1 رهنما از پی که بایستی اگر این همرهان نبودندی

2 زیرکان راکه راست کردی کار اگر این ابلهان نبودندی

1 چون تو را خوان و کاسه نبود بیهده کوس مهتری چه زنی

2 بی مروت تورا منی نرسد ای منی چند از این منی و منی

1 ای چو ابر و بحر بر هر نیک و بد دستت سخی هر سوالی کز سخاوت باشد آن را پاسخی

2 از سخای مجلس تو، وز عطای دست تو آن همی خواهم که گرداند بخیلان راسخی

1 گر تو را نسبت است و دانش نیست نزد دانا کم از خسی باشی

2 هیچ نسبت ورای دانش نیست دانش آموز تا کسی باشی

1 کبر کم کن که کبر کردن هست ناپسندیده عقلی و شرعی

2 تو زخاکی و او ندارد کبر تبع اصل باش اگر فرعی

1 زین مهتران عطا و سخا جستن دانی که نیست مایه دانایی

2 زیرا که هست غایت نادانی جستن ز چشم نرگس بینایی

1 به مشغولی روزگار اندرون همی چشم دارم فراغ دلی

2 به شب نور خورشید جویم همی شنیدی چو من هیچ بی حاصلی