غزلیات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 پیک دو زلف دلبری ای باد صبحدم زان با نسیم عنبری ای باد صبحدم

2 بر مشک تاب داده دلبر گذشته ای زان دلربای و دلبری ای باد صبحدم

3 بر حلقه معطر مشکین گذشته ای چون مشک از آن معطری ای باد صبحدم

4 در تن لطافت تو مرا جان نو نهاد گویی که جان دیگری ای باد صبحدم

1 به جان و دل ترا باشم، چه باشد گر مرا باشی ز جان و دل جدا باشم چو از چشمم جدا باشی

2 زوال پادشاهی را ستم کردن سبب باشد مکن بر دل ستم هرگز، چو بر دل پادشا باشی

3 تمامی داد دل باشد به دلبر دل عطا دادن ز دل چون داد تو دادم، ستمکاره چرا باشی

4 ندانم تا چه دلداری که تا دلدار من گشتی نه با دل مهربان گردی نه با عهد آشنا باشی

1 نگارا صد هزاره گر دلستی نشان عشق تو بر هر دلستی

2 سه بوسه زان دو لب دادی به یک دل دریغا گر تنم یکسر دلستی

3 کنون از بی دلی بی بوسه ماندم خوشستی گر مرا دیگر دلستی

4 بگیرندی مرا در تهمت دل خراج عاشقی گر بر دلستی

1 گر نه ز رقیب ناخوشستی با خلوت او مرا خوشستی

2 گر جمله بلا ز عشق بودی حقا که همه بلا خوشستی

3 گر نه ز جفا جدایی افتد از دوست مرا جفا خوشستی

4 مردم ز وفا رسد به مقصود ور نه چه سبب وفاخوشستی

1 مکن از من حذر ای بی معنی پرده من مدر ای بی معنی

2 مکن اندر غم آن زلف چو شب شب من بی سحر ای بی معنی

3 کار من نیست به جز خوردن غم غم کارم بخور ای بی معنی

4 چند از این عهد بد ای بی حاصل چند از این درد سر ای بی معنی