باب دوم در احسان در بوستان سعدی شیرازی

1 جوانی به دانگی کرم کرده بود تمنای پیری بر آورده بود

2 به جرمی گرفت آسمان ناگهش فرستاد سلطان به کشتنگهش

3 تکاپوی ترکان و غوغای عام تماشاکنان بر در و کوی و بام

4 چو دید اندر آشوب، درویش پیر جوان را به دست خلایق اسیر

1 شنیدم که مردی غم خانه خورد که زنبور بر سقف او لانه کرد

2 زنش گفت از اینان چه خواهی؟ مکن که مسکین پریشان شوند از وطن

3 بشد مرد نادان پس کار خویش گرفتند یک روز زن را به نیش

4 زن بی خرد بر در و بام و کوی همی کرد فریاد و می‌گفت شوی:

1 کسی دید صحرای محشر به خواب مس تفته روی زمین ز آفتاب

2 همی بر فلک شد ز مردم خروش دماغ از تبش می‌برآمد به جوش

3 یکی شخص از این جمله در سایه‌ای به گردن بر از خلد پیرایه‌ای

4 بپرسید کای مجلس آرای مرد که بود اندر این مجلست پایمرد؟