غزلیات رضی‌الدین آرتیمانی

1 چند دلهای مبتلا شکنی دلفریبی، تو دل چرا شکنی

2 چند پیوند جان ما گسلی چند پیمان و عهد ما شکنی

3 پا نیارم کشید از سر کوی گر سرم را هزار جا شکنی

4 شکنی گر دل رضی سهل است تو که جام جهٰان نما شکنی

1 نگاهی دیدم از چشم سیاهی که کوه صبر پیشش بود کاهی

2 اگر برقع براندازی ز رخسار کرشمه گیرد از مه تا به ماهی

3 بهارم را تماشا کن نگارا سرشگم ارغوان و چهره کاهی

4 اگر یک ذره زو تابد بر آفاق کند هر ذره را خورشید و ماهی

1 نرگست آن کند به شهلائی که ندیده است چشم بینائی

2 آفت پارسایی و پرهیز آتش خرمن شکیبائی

3 تو به شوخی چگونه مشهوری من چنان شهره‌ام به شیدائی

4 هر کجا هست میکشد ناچار حسن شوخی وعشق رسوائی

1 از لطف چو در نظر نمی‌آیی از پرده چرا به در نمی‌آیی

2 در مدرک عقل و حس نمی‌گنجی در گوشهٔ مختصر نمی‌آیی

3 جانم بر لب ز انتظار آمد تسلیم کنم اگر نمی‌آیی

4 پر شد همه بام و بر ز غوغایت با آنکه به بام در نمی‌آیی

1 درین بوستانم نه هایی نه هویی درین گلستانم نه رنگی نه بویی

2 چه کردم چه گفتم چه دیدی که هرگز نیایی نپرسی نخواهی نجویی

3 خمارم کجا بشکند جام و باده به هر حال اگر خم نباشد سبویی

4 دویدیم چون آب بر روی عالم ندیدیم در هیچ آب رو‌یی