باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم از رهی معیری ابیات پراکنده 182
1. باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم
وز جان و دل یارم شوی تا عاشق زارت شوم
کس بهره از آن تازه بر و دوش ندارد از رهی معیری ابیات پراکنده 183
1. کس بهره از آن تازه بر و دوش ندارد
کاین شاخه گل طاقت آغوش ندارد
داغ حسرت سوخت جان آرزومند مرا از رهی معیری ابیات پراکنده 184
1. داغ حسرت سوخت جان آرزومند مرا
آسمان با اشک غم آمیخت لبخند مرا
در جام فلک باده بی‌دردسری نیست از رهی معیری ابیات پراکنده 185
1. در جام فلک باده بی‌دردسری نیست
تا ما به تمنا لب خاموش گشاییم
هزار شکر که از رنج زندگی آسود از رهی معیری ابیات پراکنده 186
1. هزار شکر که از رنج زندگی آسود
وجود خسته و جان ستم کشیده من
جز کوی تو جای من آواره ندارم از رهی معیری ابیات پراکنده 187
1. جز کوی تو جای من آواره ندارم
جولانگه برق است ولی چاره ندارم
هنوز مشت خسی بهر سوختن باقی است از رهی معیری ابیات پراکنده 188
1. هنوز مشت خسی بهر سوختن باقی است
چو برق می‌روی از آشیان ما به کجا؟
چشم تو نظر بر من بی‌مایه فکنده است از رهی معیری ابیات پراکنده 189
1. چشم تو نظر بر من بی‌مایه فکنده است
بر کلبهٔ درویش هما سایه فکنده است
نرم‌نرم از چاک پیراهن تنش را بوسه داد از رهی معیری ابیات پراکنده 190
1. نرم‌نرم از چاک پیراهن تنش را بوسه داد
سوختم در آتش غیرت ز نیرنگ نسیم
کنج غم هست اگر بزم طرب جایم نیست از رهی معیری ابیات پراکنده 191
1. کنج غم هست اگر بزم طرب جایم نیست
هست خون دل اگر باده به مینایم نیست
چاره من نمی‌کنی چون کنم و کجا برم؟ از رهی معیری ابیات پراکنده 192
1. چاره من نمی‌کنی چون کنم و کجا برم؟
شکوه بی‌نهایت و خاطر ناشکیب را
به مهر و ماه چه نسبت فرشته روی مرا؟ از رهی معیری ابیات پراکنده 193
1. به مهر و ماه چه نسبت فرشته روی مرا؟
سخن مگو که مرا نیست تاب گفت و شنید