دین از ادیب الممالک فراهانی دیوان اشعار 33

1 دین زرتشت که روشن ز فروغش در و دشت پایه اش بر همت و هوخت بود با هورشت

2 چم اینان «منشن » باشد و کوشن،کنشن و این سخن ار همه جا گفته چو در گات و چه یشت

3 پاکی فکرت و قول و عملت جان تو را پاک سازد ز بدی ورنه پلیدی و پلشت

4 آن بدیها که روان تیره و تن زشت کند همه از «دژمت » و «دژهوخت » شد و دژهورشت