خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است ز کارستانِ او یک شمه این است
2 جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
3 ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟ که دایم با کمان اندر کمین است
4 بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
5 عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
6 تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟ حسابش با کرام الکاتبین است
7 مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن که دل برد و کنون دربندِ دین است
معنی شعر:
تو دل باخته و مفتون کسی شده ای و رنج هجران و سرزنش ملامتگران و رقیبان را به جان می خری. از مکر اطرافیان و رقیبان بترس و از آنان دوری کن.