خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین از حافظ شیرازی غزل 55

1 خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است ز کارستانِ او یک شمه این است

2 جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است

3 ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟ که دایم با کمان اندر کمین است

4 بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد که در عاشق کُشی سِحرآفرین است

5 عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است

6 تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟ حسابش با کرام الکاتبین است

7 مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن که دل برد و کنون دربندِ دین است