زلف مشکینت چو دامست، ای صنم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 زلف مشکینت چو دامست، ای صنم عارضت ماه تمامست، ای صنم
2 تا بود بر دیگران وصلت حلال بر من اسایش حرامست، ای صنم
3 زان دهان تنگ شیرینم بده بوسه‌ای، گر خود به وامست، ای صنم
4 هر زمان گویی که: فردایی دگر سوختم، فردا کدامست؟ ای صنم
5 در غمت گر نشکنم خود را، مرنج آدمی را ننگ و نامست ، ای صنم
6 عالمی را بندهٔ خود کرده‌ای اوحدی نیزت غلامست، ای صنم