زلف بر باد مده تا ندهی بر از حافظ شیرازی غزل 316

1 زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

2 می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

3 زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

4 یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

5 رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم قد برافراز که از سرو کنی آزادم

6 شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

7 شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

8 رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس تا به خاک در آصف نرسد فریادم

9 حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی من از آن روز که دربند توام آزادم