1 زلف مشکینت چو دامست، ای پسر عارضت ماه تمامست، ای پسر

2 در فروغ روی و چین زلف تو مایهٔ صد صبح و شامست، ای پسر

3 تا بود بر دیگری وصلت حلال بر من آسایش حرامست، ای پسر

4 زان دهان تنگ شیرینم بده بوسه‌ای، گر خود به وامست، ای پسر

5 هر زمان گویی که: فردای دگر سوختم، فردا کدامست؟ ای پسر

6 گر تو صد بارم بسوزی در فراق تا نسازی، کار خامست، ای پسر

7 در غمت گر نشکنم خود را، مرنج آدمی را ننگ و نامست، ای پسر

8 عالمی را بندهٔ خود کرده‌ای اوحدی نیزت غلامست، ای پسر