1 زیار شکوه عاشق به کفر نزدیک است بدی که صاحب روی نکو کند نیک است

2 دلم در آن خم زلفست گرچه خود دورم چه غم ز دوری راهست دل چو نزدیک است

3 همای روح سعادت به دام ما افتد عجب که نگسلد این رشته سخت باریک است

4 فتاده زلفت چون سایه چراغ به پات درست بوده که پای چراغ تاریک است

5 کسی گمان نبرم کز تو جان تواند برد که ترک چشم تو آشوب ترک و تاجیک است