1 غیرت طوبی بود، قامت دلجوی دوست رشک ریاض جنان، خاک سر کوی دوست

2 قید غلایق گسست، قوّت بازوی عشق حجاب هستی به سوخت، تجلّی روی دوست

3 سلسله ی کائنات، جمله به رقصند و هست سلسله جنبانشان، سلسله ی موی دوست

4 روی زمین را گرفت، تیغ زبانم تمام تا که حکایت شود، زتیغ ابروی دوست

5 اول ایام عمر، روز وفات من است زان که به روز وفات، ببینمی روی دوست

6 در کف داود از آن، آهن چون موم بود که می رسیدنش مدد، زسخت بازوی دوست

7 واسطه ی فیض روح، بود دم عیسوی منبع آن فیض بود، لعل سخنگوی دوست

8 با ید بیضای کلیم، گشت زخود بی خبر کرد تجلی به طور، چو ایزدی روی دوست

9 دوست که باشد علی، هست مراد «محیط» وان که بود بعد مرگ، خاک سرکوی دوست