زلفت بود به کام، دلی را که از قدسی مشهدی غزل 91

1 زلفت بود به کام، دلی را که داغ نیست در کار شبروان گرهی چون چراغ نیست

2 هر شب گل چراغ بهار دگر کند بلبل گمان مبر که ز پروانه داغ نیست

3 چون غنچه برنیاورد از شرم سر ز جیب زان بوی طره هرکه پریشان دماغ نیست

4 در باغ عشق برگ معیشت مگو نماند گل هم به چشم مرغ چمن کم ز داغ نیست