زلفت از سنبل تر سر زده از شاطرعباس صبوحی غزل 67

1 زلفت از سنبل تر سر زده بر طرف چمن کاکلت بسته صف از ملک حبش لشکر چین

2 در ختا و ختن ای خسرو خوبان جهان چون تو شوخی نبود در همهٔ چین و ماچین

3 لب من با لب تو نرد ببوسی میباخت لب لشکر شکنت گفت که بردی بر چین

4 خواستم جوهر هندو ز لبت بر چینم لب تو گفت بچین، غمزهٔ تو گفت مچین

5 من از این چین و مچین، واله و شیدا چکنم سر زلف بت شکر شکنت برده ز چین

6 از گل روش صبوحی چه تمنّا داری غنچه این لحظه تو از باغ وصالش برچین