زبامی چو بینم که ماهی برآید از طبیب اصفهانی غزل 81

1 زبامی چو بینم که ماهی برآید بیاد توام از دل آهی برآید

2 زدل هر دمم گرنه آهی برآید کی از کنج چشمش نگاهی برآید

3 ندارد ملک چون سرداد خواهان چه از ناله دادخواهی برآید

4 بسی تیره روزم، بود کز کناری شبم را فروزنده ماهی برآید

5 خوشم با جفایش دلی چون شکیبم که نپسندد از سینه آهی برآید

6 زمردم نهان ریز خونم مبادا که فردا بقتلم گواهی برآید

7 بود کز تو ای ابر رحمت زخاکم گلی گر نروید گیاهی برآید

8 رسد آنچه بر ما ز فیض گدائی که از همت پادشاهی برآید

9 بتاج شهان گرزند خنده شاید گلی گر ز طرف کلاهی برآید

10 بود گر امید وصالی چه پروا بهجران اگر سال و ماهی برآید

11 زبس ناتوانی، طبیب جفاکش زدل ناله اش گاهگاهی برآید