1 من و ز کس گله، حاشا، کی این دهن دارم ز غیر شکوه ندارم ز خویشتن دارم

2 مجوی دشمن من غیر من که من دانم چه دشمنی است که عمری است من بمن دارم

3 نهان بکوری چشم پلیس مخفی شهر پی هلاکت خود هر شب انجمن دارم

4 نخست گو چه کنی کوه جان بکن، ایراد ز کند کاری فرهاد کوهکن دارم

5 ز بسکه مردمک دیده دید مردم بد دگر ز مردمک دیده سؤ ظن دارم

6 چه چشم داشت تو انداشتن ز ملت . . . که سربلندی و فخر از نداشتن دارم

7 به تنگ آمدم از دست زندگی، بدرم به تن اگرچه همین کهنه پیرهن دارم

8 ز دست بی کفنی زنده ام بگو با مرگ مکن درنگ شنیدی اگر کفن دارم

9 ز نای ناله خود کف زنم بسر چون دف بمشت باز چه حاجت بکف زدن دارم

10 شده است خانه کیخسرو آشیانه جغد من خرابه نشین دلخوشم وطن دارم

11 چو مال وقف شریعتمدار می دزدد من از چه ره گله از دزد راهزن دارم

12 چو لیدران خطاکار و زاهدان ریا از این سپس سر مردم فریفتن دارم

13 چو مرغ در قفس از بهر آشیان عارف هوای از قفس تن گریختن دارم