پیغام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2387

1 پیغام زاهدان را کآمد بلای توبه با آن جمال و خوبی آخر چه جای توبه

2 هم زهد برشکسته هم توبه توبه کرده چون هست عاشقان را کاری ورای توبه

3 چون از جهان رمیدی در نور جان رسیدی چون شمع سر بریدی بشکن تو پای توبه

4 شرط است بی‌قراری با آهوی تتاری ترک خطا چو آمد ای بس خطای توبه

5 در صید چون درآید بس جان که او رباید یک تیر غمزه او صد خونبهای توبه

6 چون هر سحر خیالش بر عاشقان بتازد گرد غبار اسبش صد توتیای توبه

7 از باده لب او مخمور گشته جان‌ها و آن چشم پرخمارش داده سزای توبه

8 تا باغ عاشقان را سرسبز و تازه کردی حسنت خراب کرده بام و سرای توبه

9 ای توبه برگشاده بی‌شمس حق تبریز روزی که ره نماید ای وای وای توبه