1 خوشم که چرخ به کوی توام ز پا انداخت که هم ز من پی من خلد را بنا انداخت

2 چو نقش پا همه افتادگی ست هستی من ز آسمان گله نبود اگر مرا انداخت

1 در گرد غربت آینه دار خودیم ما یعنی ز بیکسان دیار خودیم ما

2 دیگر ز ساز بیخودی ما صدا مجوی آوازی از گسستن تار خوردیم ما

1 گر بیایی مست ناگاه از در گلزار ما گل ز بالیدن رسد تا گوشه دستار ما

2 وحشتی در طالع کاشانه ما دیده است می پرد چون رنگ از رخ، سایه از دیوار ما