ز گر مخوییت آتش ز لاله از اسیر شهرستانی غزل 141

1 ز گر مخوییت آتش ز لاله زار گریخت ز زهر چشم تو صیاد از شکار گریخت

2 مگر به گردش چشم تو سال عاشق گشت که عید ناشده امسال او به پار گریخت

3 رمیده شهر به صحرا ز دل تپیدن من به این امید که پرسد کسی چکار گریخت؟

4 تپیدن دلی از بیقراریم گل کرد که رنگ وعده ز سیمای انتظار گریخت

5 هنر گداخته بودش زخلعت رنگین گهر زشرم به دامان کوهسار گریخت

6 وطن شناس شوم شاید از دیار غریب شمیم گل زخجالت به خارزار گریخت

7 مگو شرار چرا شد به سنگ خاره نهان ز شوخی نفس سرد روزگار گریخت