ز دنیا تو ترک گیر که راس العبادت از سلطان باهو غزل 11

1 ز دنیا تو ترک گیر که راس العبادت ست آری عبادتست و لیکن عنایت ست

2 آنها که تَرک کرد ز اهل عِنایت اند آن مَردِ حق شناس که اهل قناعت است

3 عارف بگرد دُنیا ای جان کجا بگردد آنکس که ترک کرد از اهل سعادت است

4 دنیا درین جهان چو مردار منجلاب است هر کس گرفت باخود زهر این کفایت است

5 آنکس که میل کرد بهمت تمام خویش بختش به بین تو یاور ز اهل سعادت است