ز مهر آن پری رویم دل دیوانه از فیض کاشانی غزل 317

1 ز مهر آن پری رویم دل دیوانه روشن شد سراسر مشعلی شد دل تمام این خانه روشن شد

2 شراری بر دل آن آشنا آن را هم وزین مشعل دل تاریک هر بیگانه روشن شد

3 شبی آمد بدین ویرانه گفتا ای فلان چونی کشیدم آهی از دل سقف این ویرانه روشن شد

4 فروغ آهم از دل زمهرش روشنی دارد ز درّ شب چراغ عشق این کاشانه روشن شد

5 چو آبم برد این آتش ز اشگم دیده شد دریا چو روزم تیره شد از غم ز آهم خانه روشن شد

6 چو آه آتش افشانم زسوز دل بگردون شد کواکب از شرار این دل دیوانه روشن شد

7 چو روی این غزل رافیض در طور حقیقت کرد ز فیض آن دل هر عاقل و دیوانه روشن شد