1 ز خط عارض ترکان لشکر مرا این فایده تا جاودان بس
2 که خط از عارض ترکان لشکر ز شرمش برنیارد سر ازین پس
1 مخور ای دل غم بسیار مخور ور خوری جز غم دلدار مخور
2 نه غم یار عزیزست؟ آن نیز اگرت هست نگهدار مخور
1 کسی که دل به سر زلف یار در بندد بروی عقل در اختیار در بندد
2 چو خلوتی طلبد دیده باخیال رخش به آب دیده همه رهگذار در بندد