1 ز سلطان کنم آرزوی نگاهی مسلمانم از گل نسازم الهی

2 دل بی نیازی که در سینه دارم گدارا دهد شیوهٔ پادشاهی

3 ز گردون فتد آنچه بر لالهٔ من فرو ریزم او را به برگ گیاهی

4 چو پروین فرو ناید اندیشهٔ من به دریوزهٔ پرتو مهر و ماهی

5 اگر آفتابی سوی من خرامد به شوخی بگردانم او را ز راهی

6 به آن آب و تابی که فطرت ببخشد درخشم چو برقی به ابر سیاهی

7 ره و رسم فرمانروایان شناسم خران بر سر بام و یوسف بچاهی