ز خمار عضو عضوم به شکسته از اسیر شهرستانی غزل 258

1 ز خمار عضو عضوم به شکسته خار ماند نفس از خرابی دل به کف غبار ماند

2 سر زندگی ندارد چه شکفتگی فزاید ز خمار خنده ما به گل مزار ماند

3 نه همین پیاله ما شب جمعه بینوا شد نه به دیده خواب گنجد نه به دل قرار ماند