ز آن روی جان بخش ز آن قد از سحاب اصفهانی غزل 297

1 ز آن روی جان بخش ز آن قد دلخواه جان و دل من درناله و آه

2 نام گناهی ای شه نبردی تا از چه جرمم راندی ز درگاه؟!

3 تا خواجه می چید اسباب خانه بیرون زدندش از خانه خر گاه

4 از کشتن غیر بگذر چه فخر است شیر ژیان را از صید روباه

5 چندی سرودیم افسانه ی عشق مردیم و آخر شد قصه کوتاه

6 ره راه دیر است باید رسیدن ز این ره به مقصود ای شیخ گمراه

7 آخر (سحابا) یا رب که گوید حال گدایان در حضرت شاه