ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3043

1 ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی ز عشق جیب دریدی در ابتدای جنونی

2 شکست کشتی صبرم هزار بار ز موجت سری برآر ز موجی که موج قلزم خونی

3 که خون بهینه شرابست جگر بهینه کبابست همین دوم تو فزون کن که از فزونه فزونی

4 چو از الست تو مستم چو در فنای تو هستم چو مهر عشق شکستم چه غم خورم ز حرونی

5 برون بسیت بجستم درون بدیدم و رستم چه میل و عشق شدستم به جست و جوی درونی

6 دلی ز من بربودی که دل نبود و تو بودی چه آتشی و چه دودی چه جادوی چه فسونی

7 نمای چهره زیبا تو شمس مفخر تبریز که نقش‌ها تو نمایی ز روح آینه گونی