ز اطراف گلستان تو روئیده از سحاب اصفهانی غزل 217

1 ز اطراف گلستان تو روئیده خار حیف آورده خار گلبن حسنت به بار حیف

2 از بس حذر نکردیم از آه دل کنون از دود آهم آئینه ات گشته تار حیف

3 شد غنچه ی لب و گل رویت نهان ز خط زان غنچه صد دریغ وز آن گل هزار حیف

4 آمد به بار گل بسی آری، در این چمن بیش از دو روز لیک نماند به بار حیف

5 باشد اگر چه فصل بهار از پی خزان لیک این خزان نباشدش از پی بهار حیف

6 تا جیش خط به عرصه ی حسن تو تاخته است پنهان شده است مهر رخت در غبار حیف

7 پوشید از (سحاب) ز بس رخ کنون تو را زیر سحاب خط شده ماه عذار حیف