1 ز آهم نخل حسرت شعله بالاست چراغ مرده را آتش مسیحاست

2 به خاموشی سر هر مو زبانی‌ست ز حیرت جوهر آیینه‌گویاست

3 دل فرهاد آب تیغ‌ کوه است سر مجنون گل دامان صحراست

4 رموز دل توان خواند از جبینم مثال هرکس از آیینه پیداست

5 زبان لال‌است‌، حیرانم‌جه می‌گفت طلب‌ خون‌ شد نمی‌دانم چه می‌خواست

6 مشو غافل ز رمز هستی من شکست این حباب آغوش دریاست

7 بساط حیرت آیینه داریم جبین عجز فرش خانهٔ ماست

8 نه‌تنها ما و تو داغ جنونیم فلک هم حلقه‌ای از دود سوداست

9 جهان نیرنگ حسن بی‌نشانیست اگر آیینه گردی سادگیهاست

10 هوس تعبیری خواب امل چند ز فرصت غافلی امروز فرداست

11 درین محفل گداز اشک شمعیم نشاط از هرکه باشدکاهش از ماست

12 به دریای الم بیدل حبابیم بنای ما به آب دیده برپاست