ای گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع از خاقانی رباعی 194

1 به جائی رسید عشق که بر جای جان نشست سلامت کرانه کرد، خود اندر میان نشست

2 برآمد سپاه عشق به میدان دل گذشت درآمد خیال دوست در ایوان جان نشست

1 از کف ایام امان کس نیافت وز روش دهر زمان کس نیافت

2 شام و سحر هست رصددار عمر زین دو رصد خط امان کس نیافت

1 زخم زمانه را در مرهم پدید نیست دارو بر آستانهٔ عالم پدید نیست

2 در زیر آبنوس شب و روز هیچ دل شمشادوار تازه و خرم پدید نیست