1 ای مرا کرده مشوّش زلفت وی ز گل ساخته مفرش زلفت

2 تا که در خسته دل ما پیوست نیست خالی ز کشاکش زلفت

3 شد ز بیماری چشمت آگاه هست از آن روی بر آتش زلفت

4 روز خوش را دل من شب خوش کرد تا که او راست شب خوش زلفت

5 نور خورشید نهان شد چو فکند سایه یی بر رخ مه وش زلفت

6 آن چه خطّست که گویی که بمشک سیم را کرد منقش زلفت

7 گفتم ان زلف بگیرم یک شب گشت از اندیشه مشوّش زلفت

8 گرز حال دل من می پرسی آنک آنک سوی خودکشی زلفت