ای رفته رونق از گل روی تو باغ از سیف فرغانی غزل 16

1 ای رفته رونق از گل روی تو باغ را نزهت نبوده بی رخ تو باغ و راغ را

2 هر سال شهر را ز رخت در چهار فصل آن زیب و زینت است کزا شکوفه باغ را

3 در کار عشق تو دل دیوانه را خرد زآن سان زیان کند که جنون مر دماغ را

4 زردی درد بر رخ بیمار عشق تو اصلیست آنچنانکه سیاهی کلاغ را

5 دلرا برای روشنی و زندگی، غمت چون شمع را فتیل و چو روغن چراغ را

6 اول قدم ز عشق فراغت بود ز خود مزد هزار شغل دهند این فراغ را

7 از وصل تو نصیب برد سیف اگر دهند طوق کبوتر و پر طاوس زاغ را