به تسیح و مصلا کرده‌ای از نظیری نیشابوری غزل 563

1 به تسیح و مصلا کرده‌ای میخانه‌آرایی کنون از اشک رنگین می‌کنم پیمانه‌آرایی

2 زبان و گوش محو لذت است اصحاب خلوت را به ذکر جام و شاهد می‌کنم افسانه‌آرایی

3 به دست فکر از هم می‌گشایم تاب گیسویی ز عاشق خوش بود مشاطگی جانانه‌آرایی

4 مگر یار مسافر گشته من باز می‌آید که جان در حجره‌آرایی‌ست دل در خانه‌آرایی

5 به طامات غزل ذوق آشنای دل نمی‌گردد به زیب عاریت تا کی کنم بیگانه‌آرایی

6 جمال عیش دنیا تیزتر از جلوه یرقست کند شمع از فروغ خویشتن پروانه‌آرایی

7 مشو شاد از بهار دهر کاین زال فریبنده به مرگ و سور عالم می‌کند کاشانه‌آرایی

8 گهی گل ریزدم در بر گهی سنگم زند بر سر بلی می‌زیبد از مستان چنین دیوانه‌آرایی

9 بلا شد درک حسن خال و خط ما هوشمندان را به عشق ما کند صیاد، دام و دانه‌آرایی

10 دلم از هر شکاف سینه آشوبی دگر دارد پری در چشم مجنون می‌کند ویرانه‌آرایی

11 «نظیری» اطلس و اکسون نبخشد قدر عاقل را به زیب فضل و دانش خوش بود فرزانه‌آرایی