قد برافراخته آفت جانی از فضولی بغدادی غزل 376

1 قد برافراخته آفت جانی شده ای رخ برافروخته آشوب جهانی شده ای

2 غمزه را شیوه مردم کشی آموخته شوخ مردم کش بی رحم و امانی شده ای

3 تو و یوسف دو عزیزید که مقبول جهان او زمانی شده است و تو زمانی شده ای

4 رونق باغ جهان غنچه و سرو و گل تست گل رخی سرو قدی غنچه دهانی شده ای

5 پیش ازین سنگ جفا بر من دیوانه مزن خویش را طفل مپندار جوانی شده ای

6 عدم آهن دهنت تنگ یقین است ای دل تو خطا کرده مقید بگمانی شده ای

7 تیر آه تو فضولی ز فلک می گذرد باز با قامت خم سخت کمانی شده ای