1 تو زاهدی و دو زلف تو آفتاب پرست به سجده اید شما هر دو درگه و بیگاه

2 چرا دو چشم تو دیبای لعل پوشیدست اگر نپوشند ای دوست زاهدان دیباه

3 ز راه گمشده را زاهدان به راه آرند تو باز مردم با راه را کنی بیراه

4 تو زاهدی ز چه رویست چشمک تو دژم تو عابدی ز چه معین است زلفک تو دو تاه

5 زمانه تیغ غمان ای نگار بر دارد ز هر کسی که به چنگ آرد آن دو زلف سیاه

6 مگر که هست بتا حلقهای زلفینت حروف اشهد ان لا اله الا الله