1 ای بر محکّ عقل وجود تو ناسره ای مجمع مساوی اخلاق یکسره

2 گر بگذری بر آنکه ز مویی ضعیف تر چیزی از وتراش کنی همچو استره

3 گر چه خری تر از خری هیچ نقص نیست تا مر تراست سیم بخروار در خره

4 اقبال بین که روی نهادست سوی تو او را چه می کنی؟ که تو گولی و غتفره

5 گر خاطر تو تیره و طبعت نبهره است هم آب تست روشن و هم سیم تو سره

6 ریشت جوال گوز و بروتت جوال دوز جمله شکم چو خنب و دهان همچو خنبره

7 از دست تو برون نتوان کرد زر به دوز کان دست مرد ریکت قفلست وزر بره

8 اندر دهان نگیری از بخل آب خویش از تشنگی اگر رسدت جان به غرغره

9 شاید کز اهل فضل فزونی به جاه و مال زیرا که هم گرانی و هم سرد مسخره

10 هر کو تهی ترست بمعنی به عهد ما او را بلند تر بود ایوان و منظره

11 اکنون کز اهل فضل خران بر سر آمدند تو بر سر آمدی ز خران همچو تو بره

12