هستی بوجود تو دلیلیست صریح از فضولی رباعی 34

1 به دل از گلعذاری خارخاری کرده‌ام پیدا بحمدالله نیم بیکار کاری کرده‌ام پیدا

2 درین گلشن چو گلبن از جفای گردش گردون بسی خون خورده‌ام تا گلعذاری کرده‌ام پیدا

1 تا مرا مهر تو در دل رخ تو در نظر است دل ز غم مضطرب و دیده بخونابه تر است

2 آب چشم نگر و خون دلم ده که مرا دل بلای دگر و دیده بلای دگراست

1 بتحریک هوا برگ رزان در باغ ریزان شد بهر سو صفحه بهر خط سبزه زر افشان شد

2 بموج گلشن و برگ درخت از گردباد غم نشسته بود گردی سر بسر شسته بباران شد