ای مکان پاسبانانت از ابوالحسن فراهانی قصیده 18

1 ای مکان پاسبانانت فراز آسمان زآسمان تا آستانت از زمین تا آسمان

2 گر نبودی زهر چشمت فتنه گستردی بساط ور نبودی نوش خندت امن برچیدی دکان

3 آسمان خواهد که ره یابد به بام قدر تو زان سبب بر دوش دارد نردبان از کهکشان

4 هست بر جاگر جوانی گیرد از سر روزگار اندرین دوران که هم خانست و هم بختش جوان

5 چند روزی جای ده بر آستان خود مرا زآن که کوتاه ست دست آسمان زین آستان