ای آنکه برخ تو پرده صبر از اهلی شیرازی رباعی 12

1 اگرچه خانه خرابی زباده ای ساقی است خراب جام شرابیم تا دمی باقی است

2 ز شوق روی تو خورشید را اشعه نور بصد هزار زبان در حدیث مشتاقی است

1 گر نامه بی‌نامِ خوشت بوسد زبان خامه را آن رو سیاهی بس بود تا روز محشر نامه را

2 دلدادهٔ نام توام از هرکه نامت بشنوم بر مژده نام خوشت هم جان دهم هم جامه را

1 نیست در صحرا پی آهو که هر جا رفته است عاشق مجنون او زنجیر در پا رفته است

2 ایکه دستم مینهی بر دل که پرسی حال چیست ساعتی بنشین کزین شوقم دل از جا رفته است